پادشاه گگوگوون (۳۷۱-۳۳۱ میلادی)، شانزدهمین امپراطور گوگوریو، شمالی ترین در میان سه امپراطوری کره ، بود. او پسر پادشاه میچئون و بانو Ju بود. گگوگوون در سال ۳۱۴ ميلادی وليعهد شد و پس از مرگ پدرش به سلطنت رسيد. در متون تاريخی چينی Suishu از او با نام امپراطور (Soyeol (Soyeol-j) ياد شده است. اما مشخص شد که اين يک اشتباه نسخه برداری از کتاب قديمی Weishu بوده، برای اينکه در همان زمان، Tuoba Yihuai، امپراطور lie از Dai State بود.
او در زمانی به سلطنت رسيد که امپراطوری بسيار ضعيف شده بود، و حکومت سستی داشت. او به يکی از ايالتهای Xianbei به نام Former Yan باج داد، بعد از اينکه آنها در سال ۳۴۲ ميلادی به پايتخت حمله کردند و ملکه وصيغه های سلطنتی را به اسارت بردند، و برای اينکه جسد پادشاه میچئون را بازگرداند.
پايتخت به طور موقت به پيونگ يانگ، که در حال حاضر پايتخت کره شمالی است، منتقل گرديد. در واکنش به گسترش امپراطوری جنوبی کره، باکجه، گگوگوون يک حمله ناموفق را در سال ۳۶۹ ميلادی رهبری کرد. پادشاه باکجه ، Geunchogo ، در سال ۳۷۱ ميلادی به گوگوريو حمله کرد و پسرGeungusu ،Geunchogo گگوگوون را در ميدان جنگ و در قلعه پيونگ يانگ کشت. او در گگوگوون دفن شده است.

گو مسئو دانگون (یون تابال) فرمانروای جولبون یا باک بویو بود او در سال 61 قبل از میلاد به عنوان فرمانروای جولبون انتخاب شد او به تنهایی فرمانده قبیله گیرو بود و بر قبایل دیگر جولبون حکومت می کرد او روابط نسبتا خوبی با دانگ بویو و پادشاه آن داشت او چندین سال به خوبی جولبون را اداره کرد اما ناگهان با شورش سران 4 قبیله دیگر به رهبری رییس قبیله بیرو سونگ یانگ رو برو شد و برای جلوگیری از انحطاط جولبون خود از ریاست کنار کشید اما به طور مخفیانه به آموزش نیرو پرداخت تا روزی انتقام گیرد در سال 40 قبل از میلاد جومونگ شاهزادهٔ دانگ بویو برای تاسیس گوگوریو به جولبون آمد و با کمک گو مسئو دانگون سونگ یانگ را تسلیم کرد جولبون را یکپارچه ساخت و گو مسئو دانگون به عنوان یکی از درباریان به گوگوریو کمک کرد.

گوموا (۴۸ قبل از میلاد تا ۷ قبل از میلاد) دومین پادشاه بویو (دانگ بویو بود. در کتاب سامگوک یوسا از او با نام دانگمیونگ وانگ پیون یاد کردهاست.

گوموا پسر هائه بورو موسس امپراتوری دانگ بویو بود در کتاب سامگوک یوسا آمدهاست که هائه بورو با وجودی که پیر بود هنوز بچه نداشت در سال ۷۴ قبل از میلاد زن او بعد از ۲۰ سال باردار شد و گوموا به دنیا آمد گوموا در سال ۴۸ قبل از میلاد به قدرت رسید.

در سال ۶۰ میلادی گوموا یوهوا را صیغه سلطنتی خود کرد در سال ۵۹ میلادی جومونگ به دنیا آمد و به عنوان یک شاهزاده زندگی کرد اما بعضی از مورخین معتقدند گوموا پدر جومونگ نیست و هائه موسو پدر او میباشد جومونگ در سال ۴۰ قبل از میلاد به دلیل حسودی پسران گوموا دانگ بویو را ترک و به جولبون رفت و گوگوریو را در سال ۳۷ میلادی ایجاد کرد. 'مادر جومونگ' : در هشتمین ماه از پادشاهی جومونگ یوهوا در قصر بویو در گذشت گوموا مراسمی در حد ملکه برای او برگزار کرد و جومونگ فرستادههایی برای قدردانی از سخاوتهای گوموا فرستاد.

گوموا در سال ۷ قبل از میلاد فوت کرد در حالیکه او هفت پسر داشت او حکومت را به دائه سو (تسو) بزرگترین پسرش سپرد دائه سو اغلبا با گوگوریو میجنگید و بارها در زمان حکومت به گوگوریو حمله کرد سر انجام دائه سو به وسیلهٔ پادشاه دائموسین امپراتور گوگوریو و نوه جومونگ کشته شد.

حکومت بالهایی (۶۹۸ – ۹۲۶) یک پادشاهی کرهای بود که که پس از سرنگونی گوگوریو بنیاد شد. پادشاهی بالهایی در دوران قلمروهای جنوب-شمال کره در کنار سیلای متحد برقرار بود.

پس از فروپاشی گوگوریو در سال ۶۶۸ میلادی، نیروهای بازمانده به صورت پراکنده در سرزمینهای همسایه شبه جزیره حضور داشتند. دائه جویونگ به همراه پدرش و بازماندههای گوگوریو حزبی برای احیای گوگوریو تشکیل داد. او بعدها برای مبارزه با امپراطوری تانگ با نیروهای خیتان (ترکان) و همچنین خاقانات گوگ ترک متحد شد. بالهایی توسط دائه جویونگ در سال ۶۹۸ میلادی تاسیس شد. دائه جویونگ توانست با کمک بازماندگان گوگوریو کشور جدید را که جانشین گوگوریو بود، به وجود آورد. سرانجام حکومت بالهایی در سال ۹۲۶ میلادی به دست کشور خیتان فرو پاشید. این پادشاه بعد از نابودی گوگوریو مردم رو جمع کرده و بالهایی را تاسیس نمود.

دائه جویونگ درسال۶۹۵ میلادی توانست با ارتش ۳۰۰۰۰ نفری اش قلعههای شین و یودونگ و پگام و انشی را تصرف کند. ولی چون انها به جای مناسبی برای گسترش نیاز داشتند پس با مردم قلعهها به طرف کوهستان دونگمو (محل سکونت گوگوریوییهای اواره شده) حرکت کردند. دراین هنگام تانگ چین یک ارتش ۱۰۰۰۰۰ نفری را به طرف انهاکه مشغول عبور از کوهستان چون مون ریونگ بودند به رهبری «شوئه رنگویی» به طرف انها فرستاد. بین آنها چندین جنگ بزرگ درگرفت که درنهایت از ارتش گوگوریو فقط ۵۰۰۰ نفر باقیماند. انها دریک دره حدود یک روز شجاعانه جنگیدند و آنها را شکست دادند.
در طی این جنگ برادر و پدر جویونگ وفرمانده ارتش چین کشته شدند. بعد از این پیروزی دائه جویونگ کشور جدیدش را برپا کرد. اندازه کشور او ۴ برابر اندازه گوگوریو قبلی بود.

بعد از تشکیل بالهایی مردم گوگوریو دوباره توانستند در آرامش زندگی کنند. مردم بیشتر پیرو ادیانی مانند بودا، کنفیسیوس و شمن باور بودند. در طول دوران بالهایی پانزده نفر از خاندان سلطنتی دائه بر کشور فرمان راندند. مردم نیز بیشتر به زبان کره باستان صحبت میکردند. بالهایی روابط تجاری خود را بسیار گسترش داد و حتی با ژاپن و خلفای عباسی نیز ارتباط برقرار کرد.

او دختر خدای هان میک (دختر رییس قبیله هان میک) بود در زمان جنگ بویو با فرمانداریهای جیم یئون و یم دون که جز فرمانداریهای چهارگانه هان بودند. در هان میک شورشی ایجاد شد و رییس قبیله به دست رییس شورشیها که به گفتهٔ بعضی مورخین سوروک یا سولوک نام داشت کشته شد و سولوک یه سویا را در غاری زندانی کرد در همان زمان بود که شاهزادهٔ بویو جومونگ در زمانی که در حال پایه گذاری گوگوریو بود سولوک را کشت و هان میک را مطیع خود کرد و یه سویا را به قصر بویو برد. یه سویا در سال ۱۹ قبل از میلاد مسیح همراه پسرش یوری به گوگوریو بازگشت. و ملکهٔ گوگوریوسوسونو که موقعیت پسرانش را در خطر میدید گوگوریو را ترک و مقام ملکه را به یه سویا داد.

عکس هایی از کفش های سنتی کره ای که لباس سنتی کره ای هانبوک ست میشده..








اینارو طبقه متوسط میپوشیدن...






















کفش های سنتی که بهشون پاشنه اضافه شده

اوکجه (به کره ای: 옥저) یک کشور کوچک قبیلهای در شمال شبهجزیره کره بود که احتمالا در سده دوم پیش از میلاد تأسیس و تا سده ۵ به حیات خود ادامه داد. در اوکجه پادشاهی متمرکزی وجود نداشت و اوکجه مدام درگیر هرج و مرج داخلی و حمله کشورهای دیگر بود. اوکجه یکی از سه امپراتوری اول کره بود. اوکجه کشوری کوچک در کره شمالی امروزی بود و از همسایگان بویو به حساب میآمد. اوکجه تا سال ۱۰۸ پیش از میلاد توسط گوجوسان قدیم کنترل میشد و پس از آن نیز تحت تأثیر قدرت برتر پادشاهی گوگوریو و یا فرمانداریهای هان قرار داشت. دخالتهای مستمر همسایگان هیچگاه اجازه نداد تا اوکجه به یک حکومت کاملا متمرکز دست یابد.

پادشاه گگوکچئون (۱97-179 ميلادی) ، نهمين امپراطور گوگوریو ، شمالی ترين در ميان سه امپراطوری کره ، بود.
سابقه و حکومت
گگوکچئون ، دومين پسر هشتمين پادشاه گوگوریو ، سيندائه بود. با وجود اينکه برادر بزرگتر او ، "(Go Balgi" ، وليعهد اصلی بود ، صاحب منصبان دربار از گگوکچئون حمايت کردند ، اودر سال 176 ميلادی وليعهد شد.
در سال 180 ميلادی ، گگوکچئون با بانو "U" ، دختر "U So" از "Jena-bu" ، جهت نيرومندتر کردن قدرت مرکزی ، ازدواج کرد. بانو "U" بعد از مرگ همسرش ، با برادر گگوکچئون ، پادشاه سانسانگ ، ازدواج کرد و ملکه باقی ماند. در مدت سلطنت او ، پنج قبيله قدرتمند منطقه که "بو" ناميده می شدند ، به بخشهايی از امپراطوری مرکزی تبدیل شدند و یاغیان نيز توسط حکومت اشرافی سرکوب گرديدند.
در سال 182 ميلادی ، گگوکچئون ، پرنس “Gye-Su” را برای مقابله با نيروهای مهاجم چينی سلسله هان ، که از طرف فرماندار “Liaodong” اعزام شده بودند ، فرستاد. با وجود اينکه پرنس “Gye-Su” توانسته بود ، جلوی ارتش دشمن را بگيرد ، پادشاه گگوکچئون در سال 184 ميلادی ، رهبری ارتش را مستقيما" برای مقابله با تهاجم نيروهای هان بر عهده گرفت. در سال 191 ميلادی ، پادشاه گگوکچئون سيستم “meritocratic” را برای انتخاب صاحب منصبان دولت ، پياده کرد. در نتيجه اين تصميم او ، تعداد زيادی از افراد با استعداد در سرتاسر گوگوريو کشف شدند ، که مشهورترين آنها "Eul Pa-So " بود. او توانست به مقام وزير اعظم دست پيدا کند.
بر اساس متون کهن سامگوک ساگی گفته شده است که ،روزی در سال 194 ميلادی ، گگوکچئون به شکار رفت و با يک روستای قحطی زده روبرو شد. او مقداری از لباسها و غذایس را به یکی از روستاييها داد و احساس کرد که او مسئول درد و محنت آن مردم می باشد. گگوکچئون ، برای اصلاح و بهیود زندگی کشاورزان و روستائيان در امپراطوری اقدام کرد. Jindaebup
Jindaebup، يک سيستم قرض کردن حبوبات می باشد که توسط گگوکچئون ، در سال 194 ميلادی وضع گرديد. بر اساس اين سيستم مردم می توانستند که از ماه مارس تا جولای ، حبوبات قرض بگيرند و در ماه اکتبر قرض خود را پرداخت کنند.اين سيستم در طول سلسله چوسان “Hwangok” ادامه پيدا کرد.
مرگ و جانشين
هرچند مخالفت ها با تغيير جانشينی از پدر فرزند به برادر به خاطر ارشديت افزايش پيدا کرد. اما او بواسطه برادرش سانسانگ ، موفق به انجام اين کار شد. نام پس از مرگ او ، گگوکچئون وون ، برگفته از محل دفن او می باشد.

چند سالی است که شاهد پخش سریال های کره ای از تلویزیون هستیم. امسال هم سریال افسانه دونگ یی از شبکه 3 سیما پخش شد و مانند سریال های قبلی کره ای مخاطبان زیادی را جذب کرد. در واقع سریال های کره ای دارای یک سری ویزگی هایی مثبت هستند که باعث شده مخاطبان تلویزیونی جذب آنها بشوند و داستان آن ها را پی بگیرند. فقدان این نقاط قوت در سریالهای تاریخی ساخته شده در ایران باعث شده که اینگونه سریالها در قیاس با رقیبان کره ای خود مخاطب کمتری جذب کنند. مهمترین ویژگی های سریال "افسانه دونگ یی" عبارتند از:

1- ویژگی برجسته سریال افسانه دونگ یی همانند اکثر سریال های تاریخی کره ای داستان بسیار ساده و روان آن می باشد. در سریال "افسانه دونگ یی" دختری به نام دونگ یی که در قصر زندگی می کند متوجه توطئه بانو جانگ که یکی از همسران امپراطور است علیه ملکه می شود. بنابراین تلاش می کند تا توطئه ی بانو جانگ را برملا سازد و در این مسیر با افراد زیادی آشنا می شود که طرفدار آشکار شدن حقیقت هستند و همچنین با افرادی مواجه می شود که در توطئه با بانو جانگ شریک هستند. در این میان امپراطور علاقمند است که حقیقت را دریابد در نتیجه با دونگ یی آشنا می شود و ...

ماجراهای مربوط به توطئه بسیار ساده و قابل باور به تصویر کشیده شده اند. همچنین از سخنرانی و دیالوگهای پیچده و طولانی در سریال خبری نیست. در حقیقت هنر کارگردان پشت سرهم قرار دادن زیرکانه و ربط این ماجراها به همدیگر با یک ریتم تند است. در نتیجه بیننده با تماشای هر قسمت این سریال ماجراهای متنوع ولی ساده ای را می بیند که می تواند به راحتی آنها را باور کند و در نتیجه علاقمند می شود تا سریال را دنبال کند.

در نقطه مقابل اینگونه سریالها، سریالهای تاریخی ایرانی قرار دارند که اکثرا متکلف و پیچیده ساخته می شوند. اکثر قسمتهای سریال شامل خطبه خوانی یا سخنرانی های طولانی است و در بسیاری از قسمتهای آنها بجز این گونه سخنرانی ها اتفاق خاصی نمی افتد و همین عامل باعث ریزش مخاطب در سریالهای ایرانی می شود

2- شخصیت های سریال خیلی باور پذیر هستند. برای مثال امپراطور به صورت عادی سخن می گوید . از جملاتی نظیر " ما این چنین  می کنیم و آن چنان می کنیم" خبری نیست. امپراطور با وجودیکه فرمانروای سرزمین است اما گاهی دوست دارد در میان مردم عادی هم حاضر شود و با آنها تفریح کند. همچنین امپراطور بدلیل نظام طبقاتی حاکم از بسیاری از کارهایی که مردم عادی می توانند انجام دهند محروم است. در نتیجه مخاطب در می ییابد که برعکس ظاهر پرزرق و برق امپراطوری شخص امپراطور چقدر تنهاست.

نکته دیگر این که شخصیت های سریال در طول سریال شکل می گیرند. مثلا ما شخصیت بانو جانگ و تغییر او از یک شخصیت مثبت به یک شخصیت منفی را در طول سریال مشاهده می کنیم. همچنین کارهایی که  دونگ یی در طول سریال انجام می دهد به ما می قبولاند که وی یک فرد باهوش است.

در حالیکه بعضا مشاهده می شود که در سریال های ایرانی کارگردان شخصیت ها را با سخنرانی یا نقل قول معرفی می کند و توانایی شخصیت سازی ندارد. بعنوان مثال در سریال مختار شاهد این بودیم که افراد مختلف دائما در مورد توانایی های نظامی و جنگی مختار صحبت می کردند و دائما وی را فردی باهوش در امورات جنگی می­دانستند. اما بر خلاف این گفته ها، مخاطب تلویزیونی در قسمت آخر سریال مشاهد می کند که مختار در تنها نبردی که به صورت واقعی شمشیر بدست وارد جنگ شده فراموش کرده بود که زره بر تن کند (با وجودیکه در کاخ و جاهایی که نیاز نبود همیشه زره بر تن داشت) و به همین دلیل با تیر های دشمنانش زخمی و سپس کشته شد و بعد هم سریال تمام شد!

3- در سریالهای کره ای  شخصیت های منفی  از روی رفتارشان شناسایی می شوند و نه از روی چهره. قیافه کاراکترهای منفی سریال نظیر بانوجانگ، برادرش جانگ هی جائه و بقیه همانند شخصیتهای مثبت سریال است.

متاسفانه در سریال های ایرانی برای نشان دادن شخصیت منفی داستان معمولا صورت وی را زشت نشان می دهند که البته نتیجه ای جز غیر واقعی شدن داستان سریال و ریزش مخاطبان ندارد. برای مثال در سریالهای تاریخی نظیر سریال مختارنامه برای نشان دادن مخالفان آن ها را مردانی با ریش و بدون سیبیل به تصویر کشیده بودند که باعث زشت شدن صورت آنها می شد و یا قیافه هایی مضحک و یا شبیه هیولا برای برخی مخالفان مختار در نظر گرفته شده بود.

4- در نهایت در سریالهای کره ای سعی بسیار به استفاده از رنگهای روشن و تصاویر زیبا و محیط های شاد دیده می شود. در سریال افسانه دونگ یی شاهد لباسها و بناهای رنگارنگ و متنوع به همراه تصاویری زیبا از طبیعت سرزمین کره هستیم. به بیان دیگر شاهد آن هستیم که کارگردان های کره ای دیگر از لنزهای خاکستری و قهوه ای برای تاریخی نشان دادن سریالهایشان استفاده نمی کنند.

متاسفانه رنگ های مورد استفاده در سریالهای ساخت داخل همچنان تیره و  کدر است و حال و هوای داستان کهنه و قدیمی هستند.

نکاتی که در بالا ذکر شد نمونه ای از ویژگی های مثبت سریالهای کره ای و ضعف های متقابل سریال های ایرانی بودند

امپراتوری گوریو در سال ۹۱۸ م. پس از فروپاشی تائبونگ به دست فرمانده وانگ گیون در بخش وسیعی از کره برپا شد. پایتخت این امپراتوری گائی گیونگ نام داشت. دشمنان بزرگ گوریو قبایل جورچن و امپراتوری لیائو در چین بودند. امپراتوری گوریو سرانجام در سال ۱۳۹۲ م. به وسیله یی ، موسس امپراتوری جوسون منقرض گردید.

فرمانده وانگ گیون با نام تائجو در سال ۹۱۸ م. با فتح چول وون، پایتخت امپراتوری تائبونگ سلسله گوریو را به یاد امپراتوری باستانی گوگوریو تأسیس نمود. پس از وی امپراتوران زیادی از نسل تائجو بر تخت گوریو تکیه زدند که یکی از معروفترین آنان یک امپراتریس چونچو بود. او توانست امپراتوی گوگوریو را به اوج قدرت و شوکت برساند. در دورهای از فرمانروایی گوریو بازماندگان امپراتوری شیلا قدرت زیادی پیدا کرده بودند که به وسیله چونچو جلوی همه آنان گرفته شد
این حکومت تحت نفوذ اشراف و اعیان ایالات مختلف که از اعقاب سیلا بودند، قرار گرفت. با این حال امپراتوری گوریئو تا سال ۱۲۳۱ میلادی، باقیماند تا آنکه اقوام مغول، کره را تصرف کردند و به دنبال آن آئین کنفسیوس در کره رواج یافت. در سال ۱۲۶۰ میلادی، حکومت مغولان پایان یافت و حکومت گوریئو دوباره برقرار گشت. پیروان دین کنفسیوس به دستگاههای دولتی راه یافتند و سرانجام در سال ۱۳۹۲، به ریاست ژنرال یی سونگ یی به حکومت گوریئو پایان دادند.
در بین سالهای ۹۹۴ تا ۹۹۸ امپراتوری گورئیو در اوج قدرت بود در این دوره پادشاه گمجنگ جوان قدرت را دست داشت که در اصل مادرش ملکه چانچو حکومت میکرد وی قدرت ارتش را در دست داشت و توانست بخش زیادی از مناطق شمالی که به دست امپراتوری لیائو بود دوباره پس بگیرد.در این زمان مردی بنام کیم یانگ از شاهزاده های سیلا وارد دربار شد و بطور مخفی در صدد براندازی حکومت بود و چونچو این موضوع را فهمید و او را کشت .

جنگ های بزرگ گوریو و لیائو


بزرگترین تهدید برای امپراتوری گوریو از جانب ترکان ختای بود که با عنوان لیائو در منطقه عظیمی از شمال چین حکومت می کردند . گوریو در بیشتر جنگ ها مقاومت می کرد ولی به علت قدرت بزرگ لیائو همواره با انعقاد قرارداد صلح از خطر فروپاشی فرار می کرد . تنها جنگی که به نفع گوریو تمام شد به رهبری گنگ جو و گنگ گامچان بود که توانستند بسیاری از نیروهای لیائو را شکست دهند . در این زمان امپراتوری سونگ در چین متحد گوریو در جنگ ها بود ولی قبایل جورچن همواره مشکل ساز بودند و شورش می کردند .

 لي دوهوانگ بزرگ ترين دزد دريايي تاريخ دنيا بود که به مدت 40 سال هيچ قدرتي از جمله ارتش دريايي خود ليشيدو و شيلا نتونستن جلوي لي دوهوانگ رو بگيرن. لي دوهوانگ با 20 کشتي و هزاران قايق خود معروف بود به 8پايي که اجازه ي هيچ حرکتي رو در دريا به کسي نميداد. کشتي ها براي گذشتن از مرز لي دوهوانگ بايد هزينه ي خيلي زيادي پرداخت ميکردن. لي دوهوانگ در طول زندگي خود 12 بار به پايتخت حمله کرد و فرماندار رو به قتل رسوند. گفته ميشد بانو جمي و لي دوهوانگ هر 2 يک روح در 2 بدن بودند. دشمن اصلي لي دوهوانگ جانگ بوگو بود که جانگ بوگو بعد از تلاش هاي بسيار تونست چند تا از پايگاه هاي مهم لي دوهوانگ رو نابود کنه تا به خود لي دوهوانگ برسه.لي دوهوانگ هزار مرد جنگجو داشت و نابودي او توسط جانگ بوگو صورت گرفت. نيون چانگ (محافظ بانو جمي) از جمله کساني بود که کشتي هاي نمک رو غارت ميکرد و تنها نمک فروشي يانگزو و چانگهي در دست بانو جمي بود. پسر لي دوهوانگ يوم جانگ بود که بعد از مرگ لي دوهوانگ ارتش لي دوهوانگ رو در دست ميگيره ولي با حرکت هاي قوي جانگ بوگو از پا در مياد و تسليم ميشه و به بردگي گرفته ميشه. بعد از مرگ جانگ بوگو يوم جانگ به همراه ژنرال ديکجي و ژنرال بيگ يانگ دوباره ارتش خود رو راه اندازي ميکنن و دوباره ترس به اب هاي منطقه بر ميگرده و دوباره هيچ تاجري از ليشيدو و ژاپن و عربستان به يانگزو نميومدن و بعد از گذشت 25 سال پسر جانگ بوگو که يوم جانگ رو به قتل ميرسونه ارتش قوي يوم جانگ در اب هاي منطقه هم از بين ميره و اينگونه ترس براي هميشه در اب هاي يانگزو و مشترک چانگهي دفن ميشه و نام لي دوهوانگ به عنوان خطرناک ترين قاتل تاريخ هنوز گفته ميشه.

دوره ی باستان

• 900-800 ق.م. : آغاز عصر برنز.
• 800 ق.م. : آغاز فرهنگ برنزی لیائونینگ.
• 400 ق.م. : آغاز عصر آهن.
• 300 ق.م. : تاسیس سلسله جین در جنوب کره.

دوره پیش از سه امپراتوری

• 238 ق.م. : پایه گذاری حکومت بویو.
• 200 ق.م. : تاسیس کنفدراسیون سم هان.
• 195 ق.م. : تاسیس جوسیون.(چوسان قدیم)
  
• 108 ق.م. : هان دودمان جوسیون را نابود کرد و در شمال کره ، چهار فرمانداری تاسیس نمود.

دوره ی سه امپراتوری

• 7 ق.م. : تاسیس سیلا توسط هیوک گئسو.
• 37 ق.م. : بنیان گذاری گوگوریو توسط جومونگ.
• 18 ق.م. : تاسیس باکجه به وسیله ی اونجو.
• 8 میلادی : باکجه بخش بزرگی از ایالت ماهان را تصرف کرد.
• 42 میلادی : بنیان گذاری ایالت گایا توسط سورو.
• 53 میلادی : گوگوریو با حکومت تائجو تبدیل به یک حکومت متمرکز شد.
• 105میلادی : باکجه و سیلا یک پیمان صلح امضاء کردند.
• 122 میلادی : گوگوریو برای حمله به هان در لیائودونگ ، با ایالت ماهان متحد شد.
• 167 میلادی : باکجه به خاطر پناه دادن به یک باکجه ای خائن ، به سیلا حمله کرد.
• 188 میلادی : باکجه قلمروش را به داخل خاک سیلا گسترش داد و چندین قلعه را تصرف کرد.
• 234 میلادی : باکجه با فرمانروایی گوی به یک حکومت متمرکز تبدیل شد.
• 250 میلادی : گوگوریو به سیلا حمله کرد و سپس یک آتش بس امضاء کرد.
• 313 میلادی : گوگوریو به فرمانداری لی لانگ (متعلق به چین) حمله کرد و آن را ویران نمود.
• 346 میلادی : پادشاه گان چوگو در باکجه بر تخت نشست و شروع به قدرتمندسازی آن کشور کرد.
• 356 میلادی : سیلا با حکومت نائمول تبدیل به یک حکومت متمرکز شد.
• 369 میلادی : باکجه فتح ایالت ماهان را کامل کرد.
• 371 میلادی : شاه گان چوگو باکجه به گوگوریو حمله کرد و شاه گگوگوون را کشت.
• 372 میلادی : در زیر حکومت سوسوریم ، بودیسم از چین وارد گوگوریو شد.
• 384 میلادی : باکجه در سیستم حکومتی خویش ، بودیسم را پذیرفت.
• 392 میلادی : شاه گوانگائتو بزرگ ، شاه گوگوریو ، دوران حکومتش را آغاز کرد و در طی این مدت ، گوگوریو را به یک قدرت منطقه ای تبدیل نمود.
• 400 میلادی : گوگوریو به سیلا 50 هزار سرباز داد تا حمله قبایل وا از ژاپن را دفع کند.
• 413 میلادی : جانگسو ، شاه گوگوریو ، یادبودی بزرگ برای گوانگائتو برپا کرد.
• 427 میلادی : گوگوریو پایتخش را از گوکنائه سئونگ به پیونگ یانگ منتقل کرد.
• 433 میلادی : سیلا و باکجه بر علیه گوگوریو با هم متحد شدند.
• 475 میلادی : گوگوریو به هان سئونگ (پایتخت باکجه و شهر امروزی سئول) حمله کرد و آن را تسخیر نمود. باکجه پایتختش را به آنجین (گانگجو امروزی ) منتقل کرد.
• 494 میلادی : آخرین بازمانده های بویو توسط گوگوریو فتح شدند.
• 498 میلادی : باکجه به تامنا (جِجودو امروزی) حمله کرد.
• 512 میلادی : سیلا ، شهر اوسان (اولیونگ دو امروزی) را تسخیر کرد.
• 522 میلادی : سیلا تصرف گایا را آغاز کرد.
• 523 میلادی: باکجه پایتختش را به سابی منتقل کرد.
• 527 میلادی : سیلا رسماً بودیسم را پذیرفت.
• 551 میلادی : نیروهای متحد سیلا و باکجه به گوگوریو حمله کردند ؛ سیلا ، سئول را فتح کرد.
• 553 میلادی : سیلا با حمله به باکجه ، پیمان اتحادش را با این کشور شکست.
• 562 میلادی : سیلا به طور کامل گایا را تصرف کرد.
• 598 میلادی : خاندان سوی در چین به گوگوریو حمله کردند ؛ جنگ در 416 میلادی با پیروزی گوگوریو به پایان رسید.
• 612 میلادی : گوگوریو حمله ی سوی به سالسو را دفع کرد.
• 632 میلادی : ملکه سئون دئوک در سیلا بر تخت نشست.
• 645 میلادی : گوگوریو حمله ی تانگ به آنسی را دفع کرد.
• 648 میلادی : سیلا با تانگ متحد شد.
• 660 میلادی : باکجه با حمله ی نیروهای تانگ-سیلا سقوط کرد.
• 668 میلادی : گوگوریو با حمله ی نیروهای تانگ-سیلا سقوط کرد.

سیلا و بالهائی

• 676 میلادی :سیلا نیروهای تانگ را از کره بیرون می کند و بر بخش بزرگی از آن حکم می راند.
• 698 میلادی : ژنرال گوگوریو ، دائه جویونگ ، ارتش تانگ را از بخشی از گوگوریو قدیم بیرون کرده و سلسله بالهائی را تشکیل می دهد.
• 751 میلادی : سیلا در اوج قدرت خویش قرار داشت.
• 828 میلادی : جانگ بوگو بندر چانگ هی جین را عنوان مرکز بزرگ تجاری بین چین و ژاپن تاسیس می کند.
• 892 میلادی : با استقلال برخی از قسمت های سیلا ، دوره کوتاه سه امپراتوری آخر آغاز می شود.
• 900 میلادی : باکجه ی جدید در جنوب کره تاسیس شد.
• 901 میلادی : گوگوریو جدید تاسیس شد.
• 918 میلادی : بنیان گذاری گوریو توسط وانگ جئون.
• 926 میلادی : بالهائه توسط نیروهای خیتان سقوط کرد.
• 935 میلادی : سیلا رسماً به گوریو تسلیم شد.
• 936 میلادی : باکجه جدید رسماً تسلیم گوریو شد.

گوریو

• 936 میلادی : گوریو با فتح باکجه جدید و بخش هایی از بالهائی ، یکپارچه کردن سه امپراتوری آخر را به اتمام رساند.
• 993 میلادی : اولین جنگ از سه جنگ گوریو- خیتان آغاز شد.
• 1010 میلادی : دومین جنگ گوریو- خیتان به ویرانی نواحی شمالی انجامید.
• 1018 میلادی : گوریو در سومین جنگ گوریو- خیتان حمله ی خیتان را دفع کرد.
• 1033 میلادی : گوریو دیواری طولانی در نواحی شمالی ساخت.
• 1145 میلادی : نوشتن کتاب سامگوگ ساگی کامل شد.
• 1231 میلادی : یورش مغولان به کره شروع شد.
• 1270 میلادی : گوریو پیمان صلحی با مغولان امضاء می کند که نتیجه ی آن ، 80 سال صلح و آرامش است. هم زمان ، شورش سامبیولچو بیش از سه سال به طول می انجامد.
• 1388 میلادی : ژنرال یی سونگ یی غصب قدرت را آغاز می کند.

جوسیون

• 1392 میلادی : یی سونگ کی رسماً سلسله ی جوسیون را تاسیس می کند.
• 1396 میلادی : پایتخت به شهر هان یانگ (سئول امروزی) منتقل می شود.
• 1402 میلادی : استفاده از اسکناس در کره آغاز شد.
• 1424 میلادی : کتاب تاریخ گوریو نوشته شد.
• 1446 میلادی : الفبای هانگول (ساخته شده در 1443 م.) توسط شاه سجونگ کبیر انتشار یافت.
• 1592 میلادی : حمله ژاپنی ها به کره به فرماندهی تویوموشی هیده یوشی توسط فرمانده یی-سون سین دفع شد.
• 1627 میلادی : اولین یورش منچو اتفاق افتاد.
• 1636 میلادی : دومین یورش منچو رخ داد.
• 1791 میلادی : شکنجه و آزار کاتولیک ها آغاز شد.
• 1864 میلادی :گوجونگ به همراه پدرش دائه وون گون (به عنوان نایب السلطنه) بر تخت نشست.
• 1866 میلادی : آغاز لشکرکشی فرانسه به داخل خاک کره.
• 1876 میلادی : تمامی بنادر کره رسماً بر اساس پیمان گانگ هوا باز شد.

اطلس تاریخ شبه جزیره کره

۱۰۰۰ قبل از میلاد : تمدن جوسیون (چوسان) در کره شکل می گیرد

۵۰۰ قبل از میلاد : جوسیون تبدیل به یک دولت می شود

۳۰۰ قبل از میلاد : تمدن بویو در شمال و تمدن جین در جنوب جوسیون شکل می گیرند

۲۰۰ قبل از میلاد : سلسله هان در چین حملات خود را به جوسیون آغاز کرده است .

۱۰۸ قبل از میلاد : قبیله یانمک از جوسیون مستقل می شود .

۵۰ قبل از میلاد : جوسیون و جین از بین رفته اند . دوره جومونگ امپراتوری گوگوریو به تدریج شکل می گیرد .

سال اول میلادی : گوگورو به تدریج قدرتمند می شود . چینی ها از شرق کره عقب می نشینند . قبیله شیلا در جنوب کم کم در حال قدرت یافتن است .

سال ۱۰۰ میلادی : قبیله بیکجه در جنوب غرب مستقل می شود . (قبیله بیکجه توسط اونجو پسر دوم بانو سوسانو - همسر دوم جومونگ - تشکیل شد)

۲۰۴ میلادی : بیکجه و شیلا در جنوب کم کم قدرت می گیرند .

۳۰۰ میلادی : سلسله جین پس از چند دهه جنگ داخلی ، قدرت را در چین به دست گرفته است .

۳۱۵ میلادی : گوگوریو چینی ها را به سختی شکست می دهد ، کره کاملاً آزاد می شود .

۳۷۵ میلادی : بویو و یی به قلمرو گوگوریو ملحق می شوند .

۴۱۰ میلادی : گوگوریو در اوج قدرت . جنگ داخلی در چین دوباره آغاز شده است .

۴۷۶ میلادی : گوگوریو قدرت خود را به سمت جنوب شبه جزیره توسعه می دهد .

۵۷۶ قبل از میلاد : اواخر دوره سه امپراتوری . شیلا قدرتمند می شود .

۶۷۶ میلادی : شیلا بیکجه و گوگوریو را نابود می کند اما سرزمین گوگوریو برای اتحاد به سلسله چینی تانگ واگذار می شود .

۷۳۲ میلادی : سلسله بالهی بر روی ویرانه های گوگوریو تاسیس می شود . چینی ها یک بار دیگر از کره رانده می شوند .

۸۳۰ میلادی :  بالهی مرزهای خود را به سمت شمال توسعه می دهد . (معاصر با دوره جانگ بوگو - امپراتور دریا)

۹۰۱ میلادی : شیلا در جنوب تجزیه می شود . حکومت های جدید خود را وارثان گوگوریو و بیکجه می دانند .

۹۰۳ میلادی : حکومت گوگوریو جدید جنوب بیکجه جدید را تصرف می کند .

۹۳۰ میلادی : حکومت بالهی از بین می رود . گوگوریو جدید نام خود را به گوریو تغییر می دهد .

۹۶۰ میلادی : گوریو ، شیلا و بیکجه را سرنگون می کند .

۱۰۲۰ میلادی : گوریو به تدریج در شمال پیش می رود .

۱۱۰۸ : گوریو اقدام به تاسیس مراکز مهاجر نشین در شمال می کند (که ناکام می ماند)

۱۲۷۰ : با شکل گیری امپراتوری مغول دولت های محلی در شمال گوریو به طور موقت ایجاد می شوند .

۱۳۷۴ : گوریو قدرت خود را در شمال افزایش می دهد

۱۳۹۱ : امپراتوری گوریو در اوج قدرت در اواخر کار .

۱۴۱۹ : گوریو منقرض می شود و سلسله جیسئون به حکومت می رسد .

۱۴۴۹ : مرزهای فعلی کره تثبیت می شوند .

۱۹۵۰-۱۹۵۳ : جنگ کره

کره شمالی فعلی

کره جنوبی فعلی